Exh. to Monks 2



EXHORTATIONS 2 to MONKS	ΠΑΡΑΙΝΕΣΙΣ ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ (CPG 2454. PG 79.1235A-1240B)


	1. [M.9] ̔̀ τρόπον ὄρνεον καλῶς ἱπτάμενον τέμνει τὸν ἀέρα, οὕτως ψυχὴ ὑψοῦται πτερωθεῖσα ταῖς ἀρεταις.

	2. [M.10] ̔́Ωσπερ νεφέλη κωλύει φαίνειν τἀς τοῦ ἡλίου ἀκτίνας, οὕτως ὀργὴ σβέννυσι τὸ φέγγος τῆς ψυχῆς

	3. [M.11] ̔̀Ον τρόπον ὑετοῦ σταγόνες ἀμέτρητοι, οὕτως σοφία Θεοῦ ἀνεξιχνίαστος.

	4. [M.12] ̔́Ωσπερ οὐκ ἔστιν ὕδωρ ἀνενέγκαι εἰς ὕψος μὴ συνκλεισθὲν πανταχόθεν τοῦ μὴ ἔχειν ἔκνασιν, οὕτως καὶ νοῦς οὐκ ἂν φρομήσῃ {ξοδ. - σει} τὰ,ἄνω καὶ ἐν χώρᾳ γένηται τῶν ἀσωμάτων ^{{φο 62} ᾐ, μὴ καθαρεύσας καρδίαν, ἐπιστραφῆναι γὰρ αὐτὸν δεῖ πρὸς ἐκεῖνα ὑφ̓ ὦν κεκράτηται.

	5. [M.13] ́ͅΩσπερ οὐκ ἔστι κατιδεῖν ἐν ὕδατι σαλευομένῳ τὴν ἑαυτοῦ εἰκόνα, οὕτω καὶ νο͂ς οὐ δυνήσεται τὸν Κυρίον ὡς ἐν ἐσόπτρῳ [π.202] ἰδεῖν, μὴ τὰ ἔνδον διορθωσάμενος καὶ ἐκκαθάρος τὴν ψυχὴν τῶν ὑλικῶν παθημάτων.

	6. [M.14] ̔Ως οὐκ ἔστι πύργον οἰκοδομῆσαι ἄνευ τεχνίτου, οὕτως οὐκ ἔστι κτήσασθαι Θεοῦ σοφίαν ἄνευ πολέμου, καὶ οὐκ ἔστι κατορθῶσαι τὸν πόλεμον χωρὶς φρονήσεως, καὶ οὐκ ἔστιν εὑρεῖν φρόνησιν ἄνευ πόθου περὶ τὸ θεῖον καὶ σπουδῆς.

	7. [M.15] ̔́Ωσπερ οὐκ ἔστι ποιῆσαι δένδρον καρπὸν μὴ χρονίσαν ἐν τῇ γῇ ἔχον τοῦ ὑετοῦ τἠν ἀρδείαν· οὕτως καὶ ἄνθρωπος οὐ ποιήσει καρπὸν δικαιοσύνης τέλειον, μὴ ὑπομείνας θλίψεις καὶ πειρασμοὺς διὰ τὴν ἀλήθειαν.

	8. [M.16] ̔́Ωσπερ οὐκ ἔστιν ἐκ σιδήρου γενέσθαι σκεῦος, μὴ βληθὲν ἐν καμίνῳ· οὕτως οὐκ ἔστι γενέσθαι ὅσιον τινὰ ἄνευ πειρατηρίων καὶ πειρασμῶν τοῦ ὑπεναντίου, μὴ καρτερήσαντα.

	9. [M.17]. ̔Ο φεύγων πειρασμὸν ἐπωφελη, φεύγει ζωὴν αἰώνιον.

	10. [M.18] ̔Ο μὴ ὑποφέρων θλίψιν διὰ τὸν Κυρίον, οὐκ ὄψεται τὸν νυμφῶνα τοῦ Χριστου.

	11. [M.19]. {Φο 63} ̔́Ωσπερ ὕδωρ αὔξει φυτὸν, οὕτως θλίψις δικαιοσύνην αὔξει ἐν ψυχῇ δικαίου.

	12. [M.20]. ̔Ο μη ὑπωπισ́ζων καὶ δουλαγωγῶν σάρκας αὐτοῦ, αλλ̓ ἐκτελῶν ἐπιθυμίας σαρκικὰς, οὐ δειπνήσει τὸν ἀληθινὸν δεῖπνον, ουδὲ ἐνδύσεται ἔνδυμια θωτεινόν.

	13. [M.21]. ̔́Ωσπερ οὐκ ἔστιν αἴτιος ὁ ἥλιος τῳ τυφλῷ μὴ φωτίζων αὐτὸν, ἡ γὰρ ἀμβλυωρία τῶν ὀφθαλμῶν αἰτία εστὶν· οὕτως καὶ ὁ ἐστερημένος τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης ἑαυτὸν καταμεμφέσθω, ἐκ γὰρ ματαίας ἀναστροφῆς συμβήσεται αὐτῷ τοῦτο.

	14. [M.22]. ̔́Ωσπερ οὐκ αἰσθάνεται νεκρὸς ἐπαινον ἢ ὕβρεως, οὕτως ἀνὴρ πιστὸς δόξης καὶ ἀτιμίας καταφρονεῖ.

	15. [M.23]. ̔́Ωσπερ πηγὴ καθαιρομένη τῶν περικειμένων ὑλῶν, διαυγὲς ὕδωρ ρέει· οὕτως καὶ νοῦς καθαιρόμενος ἀπὸ ὀργῆς καὶ μνησικακίας καὶ φροντίδος σωματικῆς, καθαρὰν γνῶσιν εὑρίσκει, καὶ γλυκὺν πόθον ποιεῖ τῷ κεκτημένῳ

	16. [M.24]. ̔́Ωσπερ ὁ ἐν ὁδ̈͂ ἀρξάμενος βαδίζειν, ἑὰν μὴ τελειώσῃ τὴν ὁδοπορίαν· ἀλλ̀ ἐν μέσῃ τῇ ὁδῳ παύσηται, εὐκαταγέλαστος γενόμενος ἀμφοτέρων ἐκπεσεῖται τῶν σκοπῶν καὶ τὴν, ἀφ̀ ῇς ἐξελήλυθεν καὶ εἰς ἣν ώρμησεν· οὕτως {φο 63ῃ} ὁ ἐναρξάμενος θείῳ νόμῳ πορεύεσθαι, ἐὰν μὴ τελέσῃ τὸν δρόμον, ἀδόκιμος καὶ πλήρης γέλωτος γενόμενος, τῆς ἀϊδίου ζωῆς στερηθήσεται.

	17. {1236B=8} ̔Ως ἀδύνατόν ἐστιν ἀθλητὴν στεφανωθῆναι μὴ παλαίσαντα, οὕτως οὐκ ἔστι γενέσθαι Χριστιανὸν ἄνευ ἀγώων.

	18.{9=1236C} ̔Ως οὐκ ἔστιν ἴσος ὁ ζυγὸς, βαροῦντος τοῦ ἑνὸς μέρους, οὕτως οὐκ ἔστι κατορθῶσαι ἐντολὴν Θεοῦ, κατακρατοῦντος του σαρκικοῦ φρονήματος.

	19. [79.1236ξ] {10} ̔́Ωσπερ οὐκ ἔστι μαθεῖν τέχνην, μὴ σχολάσαντα ἐπιμελῶς, οὕτως οὐκ ἔστι κτήσασθαι προσευχὴν μὴ προσκαρτερήσαντα τῷ Θεῷ ἐν εὐθείᾳ καρδιᾳ.

	20. {11} ̔Ο μὴ κεκτημένος προσευχὴν καθαρὰν, οὐκ ἔχει ὅπλον ἐις πόλεμον.


	21. ^{[79.1237α] =}{12} ̔Ο κεκοσμημένος, καὶ σεαρωμένος ἀπὸ ἀρετῶν Θεοῦ, κατοικητήριον ἔσται δαιμόνων.

	22. {13} ̔Ως οὐκ ἔστι κατοικῆσαι βασιλέα ἐν οἴκῳ πένητος, οὕτως οὐ κατοικήσει Χριστὸς ἐν ψυχῇ ῥερυπωμένῃ ἀπὸ ἁμαρτίας.

	23. {14} ̔́Ωσπερ ἀνήμερος τόπος ἡμεροῦται δι' ἐπιμελοῦς φιλεργίας, οὕτως ψυχὴν ἀγριωθεῖσα ταῖς ἁμαρτίαις ἡμεροῦται δἰ ἐπιμελοῦς φιλεργίας, οὕτως ψυχῂ ἀγριωθεῖσα ταῖς ἁμαρτίαις ἡμεροῦται, εἰ νόμῳ Θεοῦ πολιτεύσεται.

24. Just as a rock in the ocean remains steady and unshaken even when beaten upon by waves, so too the one who is upright in the virtues and completely blended [anakrasis] with them cannot be beaten upon by the devil.	24. {15} ̔́Ωσπερ πέτρα οὐσα ἐν θαλάσσῃ ἑδραία μένει, καὶ ἀσάλευτος κατακρουομένη ὑπὸ κυμάτων, οὕτω καὶ ὁ τὰς ἀρετὰς κατορθώσας, καὶ ταύταις ὅλως ἀνακραθεὶς, οὐ μὴ σαλευθῇ ὑπὸ τοῦ διαβόλου.

25 Just as a physician considers [which] medication [is best] for the treatment of a disease, so too the knowledge of God, when it is closely preserved, teaches the one who takes part in it how it may be guarded and progress to greater things. [1237B]	25. {16} ̔́Ωσπερ ἰατρος πρὸς τὴν τοῦ πάθους θεραπείαν ἐπινοεῖ τὸ φάρμακον, οὕτως καὶ ἡ γνῶσις του Θεοῦ συντηρουμένη διδάσκει τὸν μετέχοντα αὐτῆς, ὅπως ἂν δια φυλαχθῇ, καὶ ἐπὶ μείζονα προέλθοι.

	26. [79.1237β] {17} ̔́Ωσπερ χαράδρα ἑαυτῆς ἐμποεῖται τὴν διόδον οὕτω καὶ ἁμαρτία παραδεχθεῖσα κατεργάζεται τοῦ κεκτημένου αὐτῆς τὴν ἀπώλειαν.

	27. {18} ̔Ωσ οὐκ ἔστιν εἰς λίνα ἐμπεσόντα ἔλαφον εὐχερῶς ἐκφυγεῖν, οὕτως οὐ μὴ φύγῃ ἁμαρτίαν ὁ τὰς ἐπιθυμίας ἐκτελῶν, καὶ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ ἀναστρεφόμενος· ἐπιθυμίαι γὰρ πονηραὶ, καὶ ἡδοναὶ σειραὶ δύσλυτοι.

	28. {19} ̔́Ωσπερ ἅμπελος, μὴ ποιοῦσα καρποὺς καλοὺς, ἐκκόπτεται ἵνα μὴ τὸν τόπον καταργῇ, οὕτως καὶ ἀπὸ τοῦ Κυρίου ἐκριζωθήσεται πᾶς ὁ μὴ ποιῶν καρποὺς Πνεύματος ἁγίου.

	29. {20} ̔Ως ἀμήχανον, μὴ βλαβ͂ναι ἄνθρωπον κρουσθέντα ὑπὸ βέλους, οὕτως ἀδύνατον ἐστι, μοναχὸν καταδεξάμενον λογισμὸν πονηρὸν μὴ τρωθῆναι.

	30. {[79.1237ξ =21} ̔́Ωσπερ ὁ ἐξελθὼν ὁδοῦ εὐθείας, πλανᾶται ἐν ἀλλοδαπῇ χώρᾳ, μὴ ἐπιτάμενος ποῦ πορεύεται, οὕτω καὶ ἄνθρωπος πλανᾶται μὴ πιστεύων εἰς ὁμούσιον Τριάδα.

	31. {22} ̔́Ωσπερ τις εἰς πολλὰ διαιρούμενος ἕν ἐστι τῇ φύσει, οὕτως καὶ ἡ ἁγία. Τριὰς, εἰ καὶ τοῖς ὀνόμασι καὶ ταῖς ὑποστάσει διῄρηται, τῇ φύσει μία ἐστί. Θεοῦ φύσιν οὐ καταλάβοις, οὐδ' εἰ πτεροῖς πετόμενος, ὁ Θεὸς ἀκατάληπτός ἐστι, διὸ καὶ κτίστης ἡμῶν ἐστιν.

	32. {23} ̔́Ωσπερ τὸ κατασκευαζόμενον σκεῦος ἀγνοεῖ τοῦ κατασκευάσαντος τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν φύσιν, οὕτω καὶ ἄνθρωπος οὐ δυνησεται ἐξευρεῖν Θεοῦ φύσιν ἢ ἀρχήν.

	33. {24} Τριάδα μὴ περιεγράζο, ἀλλὰ μόνον πίστευε, καὶ [79.1237δ] προσκύνει· ὁ γὰρ περιεγραζόμενος οὐ πιστεύει.

	34. {25} Κτήσασθε σοφίαν καὶ μὴ ἁργύριον, ποιήσατε φωτεινὸν ἔνδυμα Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν, ὑπὲρ πᾶσαν στολὴν βυσσίνην, ὅτι οὐκ ὠφελήσει ὑπάρχοντα ἐν ἡμέρᾳ θανάτου.

	35. {26} ̔́Ωσπερ πῦρ καταναλίσκει δρυμὸν, οὕτω καταναλωθήσεται πᾶς ἁμαρτωλὸς ὑπὸ τοῦ αἰωνίου πυρὸς,, καὶ οὐ δύναται τελευτῆσαι· ἀθάνατα γὰρ βασανισθήσεται.

	36. {27} Οὐδὲν μέγα, εἰ γινόμεθα δίκαιοι, ὃ γὰρ ἐκτίσθημεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πρῶτον, καλοὶ λίαν, τοῦτο γενησόμεθα.

	37. [79.1240α] {28} ̔Ο παρὰ φύσιν βιῶν, οὐ τηρεῖ ἐντολὰς Θεοῦ.

	38. {29} Πᾶσα σοφία φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, πᾶσα δὲ παιδεία ἡ μὴ διδάσκουσα νόμον Κυρίου, μωρία ἐστὶ καὶ ἀφροσύνη.

	39. {30} Οὐ ῥύσεται πίστις καὶ βάπτισμα τοῦ αἰωνίου πυρὸς, χωρὶς ἔργων δικαιοσύνης. Εἱ γὰρ συνετάξω τῷ Χριστῷ, τήρει τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, καὶ εἰ πιστεύεις τὰ μέλλοντα, ἀντιποιοῦ τῆς δόξης τῆς αἰωνίου, καὶ φοβήθητι τὴν φλογίνην ῥομφαίαν· εἰ δὲ οὐ κατορθοῖς τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ, μὴ λέγε πιστὸν σεαυτὸν.

	40. {31} Πᾶσα ἡ κτίσις τῷ προστάγματι τοῦ Θεοῦ πειθαρχεῖ, ὁ δὲ ἄνθρωπος μόνος ἀπειθεῖ, δι' ὃν γέγονε τὰ πάντα.

	41. [79.1240β] {32} Οὐδὲν παρέξομεν Θεῷ εἰ τηρήσομεν ἑαυτοὺς ἁγνοὺς, ἀλλ' ἑαυτοῖς ζωὴν προξενήσομεν, καὶ ἀπόλαυσιν ἀνεκλάλητον τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν.

	42. {33} Μὴ εἴπῃς, ὅτι Οὐ δύναμαι τηρῆσαι ἢ διὰ πατέρα, ἢ διὰ μητέρα, ἢ διὰ γυναῖκα, ἢ διὰ τέκνα, ἢ διὰ τέκνα, ἢ δι' ἕτερον τινα, τὴν τοῦ Θεοῦ ἐντολὴν, ὐ γὰρ ἐκεῖνοί σε ῥύσονται τῆς ἐπικειμένης ὀργῆς, καὶ τοῦ ἀτελευτήτου σκώληκος. ̓́Εστω δέ σοι πᾶς ὁ ἐναντιούμενος πρὸς κατόρθωσιν Θεοῦ, καὶ ἀρετῶν, βοελυκτος καὶ μισητὸς τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν καλόν,

This Webpage was created for a workshop held at Saint Andrew's Abbey, Valyermo, California in 1990....x.... .