Upon Mount Tabor, Jesus revealed to his disciples a heavenly mystery. While living among them he had spoken of the kingdom and of his second coming in glory, but to banish from their hearts any possible doubt concerning the kingdom and to confirm their faith in what lay in the future by its prefiguration in the present, he gave them on Mount Tabor a wonderful vision of his glory, a foreshadowing of the kingdom of heaven. It was as if he said to them: “As time goes by you may be in danger of losing your faith. To save you from this I tell you now that some standing here listening to me will not taste death until they have seen the Son of Man coming in the glory of his Father. “

το επί τοϋ όρους Θαβώρ μυστr^',ριον δείχνυσι τοϊς έαυτοϋ μα-Οηταϊς . έπεί γάρ αύτοϊς τους περί βασιλείάς καί δευτέρας ένδόξου αυτού παρουσίας είς μέσον άγαγών προχατήγγεελε λόγους, - xαί Τσως ατελώς δια­κείμενοι πρός τά περί τής βασιλείας έν πρώτοις λεγόμενα άδεστάχτως ^[241.10] διέχειντο έν ταϊς κατά ψυχήν άδολεσχίαις -, πιστοϋν αυτούς βουλόμενος άπδ τών παρόντων τό μέλλον ώς έν είκόνι τινί πρόδρομδν τινα ουρανών βασιλείας ϊνδαλμα τrν έν 7(7, Οαβωρίω άρει παραδόξως Οεοφάνειαν είργάσατο, ώσχνεί λέγων πρός αυτούς' έπεί, Ίνχ μή ή τον χρόνου διάστασις ϊσως ύμίν '76 &πιστον έργάσηται, ^'Αμήν, λέγω ύμϊν, βάττον καί παραυτά, είσί τινες τών ^[241.15] cίδε έστηχότων καί άχουόντων οϊτινες οiι μή γεύσωνται Οανάτου, έως άν Ίδωσι τδν υίόν τοϋ άνΟρώπου έρχόμενον ^α έν τη δόξη τοϋ πατρός αύτοϋ,

Moreover, in order to assure us that Christ could command such power when he wished, the evangelist continues: Six days later, Jesus took with him Peter, James and John, and led them up a high mountain where they were alone.

καί σύνδρομον δεικνύς -r'n" βουλήσει τ`ην ένέργειάν φύσιν αδθις ^[242] δ ευαγγελιστής Ότί μεθ' ήμέρας παραλαμβάνει δ ^'Ιησοϋς τόν Πέ­τρον καί ^'Ιάκωβού καί 'Ιωάννην καί αναφέρει αυτούς εiς όρος ύψηλόν χατ^' μίαν

There, before their eyes, he was transfigured. His face shone like the sun, and his clothes became as white as light. Then the disciples saw Moses and Elijah appear, and they were talking to Jesus.

χαί μετεμορφώθη ^gμπροσθεν αύτών χαί ^gλαμψε τδ πρόσωπον αύτοϋ ώς ό ήλιος, τά δέ ίμάτια αύτοϋ έγένοντο ^[242.5] λευκά ώς τό φώς, χαί iδού ώφθησαν αύτοϊς Μωϋσής χαi. ^'Ηλίας μετ^' αύτοϋ συλλαλοϋντες ^α.

These are the divine wonders we celebrate today; this is the saving revelation given us upon the mountain; this is the festival of Christ that has drawn us here. Let us listen, then, to the sacred voice of God so compellingly calling us from on high, from the summit of the mountain, so that with the Lord’s chosen disciples we may penetrate the deep meaning of these holy mysteries, so far beyond our capacity to express.

Ταϋτα της παρούσης εορτής τά θεϊα τεράστια, τοϋτο ήμϊν τό έπί τοϋ όρους τελούμενον νϋν rsωτήριον όμοϋ καί μυστήριον ' αϋτη ή συναβροίσασα ήμάς Χριστοϋ τελετή καί πανήγυρις. Ούκοϋν ~να τών απορρήτων χαί άδύτων άμα ^[10] συν τοϊς προχρίτοες τών θεολήπτων Θεολόγων εντός γενώμεθα μυστηρίων, &χούσωμεν θείας τίνός χαί ίερωτάτης φωνής ήμϊν ώσανεί άνωθεν από της &χρω­ρείας τοϋ όρους

||| προτρεπτιχώτατα συγχαλούσης καί λεγούσης · δεύτε άναβώμεν εΙς τδ όρος τοϋ κυρίου έν ήμέρα Κυρίου, έν τόπω Κυρίού καί έν οΤχω τοϋ Οεοϋ ημών, ίσως υπό της αύτοϋ δπτασίας καί φωτοχυσίας περιλαμφθέντες  [15] καί έπί τά κρείττω &λλοεωθέντες καί μεταρθέντες καί φωτί προσλαβόντες φώς βοήσνιμεν λέγοντες · < Ως φοβερός δ τόπος νότος ουχ ^gστιν τοϋτο άλλ^' ή οίκος Πεοϋ χαί αύτή ή πύλη τοϋ ούρανοϋ  >[Gen 28:17]

Jesus goes before us to show us the way, both up the mountain and into heaven, and – I speak boldly – it is for us now to follow him with all speed, yearning for the heavenly vision that will give us a share in his radiance, renew our spiritual nature and transform us into his own likeness, making us for ever sharers in his Godhead and raising us to heights as yet undreamed of.

αντη ορός $ν ήμάς δεί χατασπεύειν, άποτολμήσας έρώ, ώς ^'Ιησοϋς ό έν αύτ4ι καί έν ούρανοϊς πρόδρομος &νιών ημών δδηγός, μεθ^' ού συναστράμοεμεν τοϊς νυεροϊς ^[20] όμμασι, τοϊς 'ιυγινυϊς χαρακτήρσιν ανανεούμενοι καί αναθεούμενοι καί σνν αύτώ ώς αυτός συμμορφούμενοι, αεί Οεούμενοι χαί επί τό χρεϊττον διαλλαττομενοτ + ύπερμαχείς έλάφους τάς αναβάσεις + τρέχοντες επί τοϋ όρους καί ^[243] διαλλόμενοι ύπέρ περιστεράς άσπίλους,

Let us run with confidence and joy to enter into the cloud like Moses and Elijah, or like James and John. Let us be caught up like Peter to behold the divine vision and to be transfigured by that glorious transfiguration. Let us retire from the world, stand aloof from the earth, rise above the body, detach ourselves from creatures and turn to the creator, to whom Peter in ecstasy exclaimed: Lord, it is good for us to be here.

Διδ δράμωμεν Οαρσαλέοε χαί φαιδροί καί εϊσω τής νεφέλης χωρήσωμεν γινόμενοε ούτος Μωϋσής χαί &λλος ^'Ηλίας, ούτος ^'Ιάκωβος ν_χί &λλος ^'Ιωάν­νης ' μετάρ0ητε cάσπερ Πέτρος έπί τrν θείαν Οεωρίαν τε χαί φαντασίαν, τήν χαλήν άλλοίωσιν άλλοιώθητι, έχστηΟι κόσμου, άπόστη0ε τής γης, χατάλειπε 10 τήν σάρκα, &φες τrν κτίσιν καί πρδς τδν κτίστην μετάβηθc πρδς δν ό Πέτρος εξιστάμενος ίιλεγεν ' Κύριε, κ α λ ό ν έστιν ή μ ά ς ώδε είναι > [Mt 17:4; Mk 9:5; Lk 9:33].

It is indeed good to be here, as you have said, Peter. It is good to be with Jesus and to remain here for ever. What greater happiness or higher honour could we have than to be with God, to be made like him and to live in his light?

Μενοϋνγε, ώ Πέτρε, όντως χttλόν έστιν ήμάς ώδε είναι σύν ^'Ιησού χαί μεϊναε χαί ^1^ αιώνας άεί εϊναι ' τί τούτου μαχαριώτερον ή ϋμηλότερον ή τιμιώτερον τοϋ μετά νεοϋ είναι καί 6ς Οεόν τή μορφή είναι χαί έν φωτί εΙνχι;

Therefore, since each of us possesses God in his heart and is being transformed into his divine image, we also should cry out with joy: It is good for us to be here – here where all things shine with divine radiance, where there is joy and gladness and exultation; where there is nothing in our hearts but peace, serenity and stillness; where God is seen. For here, in our hearts, Christ takes up his abode together with the Father, saying as he enters: Today salvation has come to this house. With Christ, our hearts receive all the wealth of his eternal blessings, and there where they are stored up for us in him, we see reflected as in a mirror both the first fruits and the whole of the world to come.

Οϋχοϋν χαί ^[244] ημών λεγέτω έκαστος ό Πεόν έν χαρδία κτησάμενυς καί μεταμορφούμενας πρός τήν Οείαν έχείνην μορφήν άγαλλόμενος Καλόν έστιν ήμzς ώδε εΙναι, ^gν0α πάντα φωτεινά, ^gνθα χαρά χαί ευφροσύνη χαί αγαλλίασες, νθα έν τή rαρδία πάντα είρrνιχά χαί γχληνά καί άστχσίαστα, έν0α όπτάνεται Πεός ^[244.5] έν ή ποιεί μονrν σ~ν τί Πατρί, έν παραγενόμενος λέγει ' σήμερον σωτήρία τω οικω τούτω γίνεται, έν ή πάντες οί Θησαυροί τύ~ν αίωνίων αγα0ών σύν tώ Χριστώ παραγίνονται χαί άποτίflενται, ένήj πάντων τών μελλόντων αιώνων αι. άπαρχχί και εικόνες ώς έν έσοπτρω διαγράφονται.

[p.253]

It is thus that the just shall shine at the Resurrection.  It is thus that they shall be glorified; into my condition they shall be transfigured, to this form, to this image, to this imprint, to this light and to this beatitude they shall be configured, and they shall reign with me, the Son of God

^[253.10] ούτως έκλά4ουστν ο€ δίκαιοι έν τή άναστάσεε, ούτως δοξασΟήσονταε, είς ταύτην τήν έείήν μορφήν μεταμορφω0ήσονται, είς τούτην τήν δδξαν μετασyηματεσθήσονται. είς τοϋτο τό εΙδος διατυπωθήσονταε, είς ταύτην τήν είκόυα, είς τοιοϋτον χαρακτήρα, είς τοιοϋτον φώς, είς τοιαύτην μακαριότητα σύμμορφοί τε καί σύνΟρονοε γενόμενοι έμνϋ του υΙοϋ του Qεοϋ ;